Czytanki Majowe Na Rok Wiary

W marcu 1882 roku do Zakroczymia do Siostry Małgorztay Łucji i s. Weroniki Bronic dołączyły dwie nowe kandydatki do Serafitek: Franciszka Wysocka później s. Antonina i Wiktora Domańska potem s. Róża, które po rekolekcjach z o. Honoratem zostały przyjęte na okres próbny. Pierwsze obłóczyny miały miejsce 9 września 1882 roku w Nowym Dworze i trzy […]

W listopadzie 1883 roku Matka Małgorzata posłała dwie siostry – s. Weronikę Bronic i s. Różę Domańską – do Warszawy, aby pomagały w schronisku podczas pięciu miesięcy zimowych. Schronisko było prowadzone przez ludzi bogatych, którzy troszczyli się o potrzeby materialne, siostry natomiast przygotowywały posiłki i przyjmowały na noc bezdomnych oraz starały się o wymiar duchowy

W marcu 1891 roku Matka Małgorzata Szewczyk z s. Katarzyną Hałacińską udała się do Galicji podejmując myśl założenia nowego domu w zaborze austriackim. Siostra Katarzyna była pierwszą serafitką pochodzącą z Bulowic w Galicji i ona namawiała matkę Małgorzatę do założenia nowego domu w rodzinnych stronach. Siostry zatrzymały się najpierw w klasztorze Kapucynek w Kętach, które

Wracając z Warszawy do Hałcnowa Matka Małgorzata zabrała s. Koletę Wilkowską i probantkę Marię Nowak. Trochę później do Hałcnowa przybyła nowicjuszka Aniela Świrska. 5 czerwca 1892 miały miejsce pierwsze obłóczyny w nowopowstałym nowicjacie Serafitek.             11 czerwca 1892 roku władze carskie rozwiązały klasztor Kapucynów w Zakroczymiu. Część ojców i braci przeniosła się do Łomży, a

Matka Małgorzata Szewczyk była przełożoną generalną i jednocześnie przełożoną domu w Hałcnowie w latach 1891-1894. Troszczyła się nie tylko o rozwój dzieł miłosierdzia, ale również zabiegała o życie zakonne i wspólnotowe sióstr. Fundamentem jej życia duchowego była wiara i całkowite zaufanie Bożej Opatrzności. Wstawała wcześnie rano i udawała się na modlitwę i przed Bogiem rozwiązywała

Matka Małgorzata wdzięczna Bogu za dom w Hałcnowie, nie przestawała myśleć o większej fundacji, położonej w pobliżu drogi kolejowej pozwalającej szybko przemieszczać się i zakładać nowe fundacje. Swoją troską podzieliła się z kard. Albinem Dunajewskim, który poradził jej udać się do ks. prałata Andrzeja Knycza, proboszcza w Oświęcimiu. Kardynał argumentował tym, że w Oświęcimiu nie

Klasztor Serafitek w Oświęcimiu stał się szybko miejscem szeroko rozwiniętej działalności charytatywnej. Siostry przede wszystkim rozpoczęły zorganizowaną opiekę na ludźmi starszymi i biednymi. Znaleźli oni najpierw schronienie w klasztorze, a z czasem z ostał zbudowany osobny dom dla 60 chorych staruszek. Kolejnym dziełem była ochronka dla dzieci, do której przyjmowani około 50 dzieci z najuboższych

30 grudnia 1901 roku rozpoczęła się w Oświęcimiu pierwsza Kapituła Generalna Zgromadzenia Serafitek zwołana przez Założycielkę Matkę Małgorzatę Szewczyk. Obradom przewodniczył Komisarz biskupi, ks. prał. Andrzej  Knycz, proboszcz oświęcimski. Do domu generalnego przybyło 46 delegatek reprezentujących wszystkie domy zakonne, wśród nich było 5 przedstawicielek drugiego chóru. Mimo zaawansowanego wieku – 73 lata – i wielu

            Po 26 latach od pogrzebu ciało Matki Małgorzaty Szewczyk zostało ekshumowane i przewiezione do Oświęcimia. 16 listopada 1931 roku odbył się ponownie pogrzeb w kościele parafialnym w Nieszawie, a potem uroczystości były kontynuowane w Oświęcimiu. Trumnę złożono w kaplicy cmentarza parafialnego z myślą o przygotowaniu krypty w kościele klasztornym. Z powodu trudności w urzędzie

W życiu każdego człowieka są różne chwile – radości i smutku, upokorzenia i niezrozumienia. Wtedy Serce Maryi pełne Boga, przyjmując Jego wolę – „Niech mi się stanie według twego słowa” (Łk 1,38) – zapala w sercu radość i nadzieję. Jest pośród tych, co są w Wieczerniku. Jest również po­śród tych, którzy wyruszają z Wieczernika. Uczy