Siostry Prezentki powinny być „pomocnicami Chrystusa” w wychowaniu dziewcząt i przygotowaniu ich do dobrego życia chrześcijańskiego. Należąc do Chrystusa winny być „Córkami światłości”, przynosząc owoce światłości i pobożności chrześcijańskiej, aby ludzie rozpoznali w nich oblicze Mistrza. Ich konsekracja zakonna obejmuje wewnętrzną przynależność do Chrystusa i świadczenie o Nim całym życiem i postępowaniem. Nie należy, więc, zdaniem Matki Założycielki, przyjmować takich kandydatek, które swoim życiem i postępowaniem mogłyby źle wpływać na wychowanki.
Kandydatka powinna pochodzić z dobrego domu i mieć nieposzlakowaną przeszłość i żadnego uszczerbku na zdrowiu. Powinna ukończyć 15 albo 16 lat i odznaczać się bogobojnością, spokojem oraz umiłowaniem w czynieniu dobra. Ważną cechą wymaganą przez Matkę Czeską od kandydatek były również dobre obyczaje i „chrześcijańska pobożność”.
W trzecim punkcie Ustaw Matka Czeska zapisała zastrzeżenie, że na kandydatki do wspólnoty zakonnej mogą być przyjmowane tylko te dziewczęta, które wcześniej przeżyły kilka w Domu Panieńskim i mają już doświadczenie pracy z dziewczętami. Nie należy przyjmować do klasztoru kobiet zamężnych ani panien o złej opinii. Gdyby zdarzyło się, że kandydatka nie przyzna się do swej przeszłości, jej śluby nie będą ważne. Starsza domu powinna Ustawy odczytać kandydatkom w chwili przyjęcia, by były świadome wymagań przy wstępowaniu do wspólnoty zakonnej. Mogą natomiast być przyjmowane wdowy, ale takie, które dają dobry przykład życia i umartwienia. Wdowy powinny odznaczać się doświadczeniem w pracy z dziećmi i umartwieniem w dziedzinie mowy, roztropnością w postępowaniu, pokorą i cierpliwością.
Wstępując do Zgromadzenia kandydatka powinna odbyć spowiedź generalną z całego życia. Jeśli zaś już taką spowiedź wcześniej odbywała, wystarczy, jeśli się wyspowiada z grzechów od ostatniej spowiedzi generalnej. Powinna też wzbudzić pragnienie prowadzenia dobrego życia i wierności w stanie duchownym oraz przystąpić do Komunii świętej.
Matka Zofia Czeska stawiała również bardzo wysokie wymagania odnośnie stroju Sióstr Zgromadzenia podkreślając, że powinien być wyrazem postawy pokuty, pokory, umartwienia oraz gorącego pragnienia służenia Bogu. Powinien więc być to strój pokutna: sukienka czarna z wełny. Panny Prezentki winny używać również pasa wełnianego z siedmioma węzełkami przypominającymi Krew Chrystusa, którą wylał przy obrzezaniu, w Ogrójcu, podczas biczowania, ukoronowania cierniem, przebicia rąk i nóg oraz otworzenia boku. Suknia zakonna powinna być „wysoka” to znaczy ma zakrywać całą szyję. Na głowę siostry ubierają welon, który przykrywa włosy i ramiona i jest symbolem całkowitej przynależności do Boga. Welon powinien być tak duży, aby dokładnie zakrywał włosy i czoło oraz aby wiatr nie mógł go podwiać. Wychodząc z domu Prezentki używają płaszcza.