Rdz 15,5-12.17-18; Flp 3,17-4,1; Łk 9,28b-36
Czytania drugiej niedzieli Wielkiego Postu prowadzą nas ponownie na górę, ale jest to Góra Przemienienia, gdzie Pan Jezus wobec swoich Apostołów Piotra, Jakuba i Jana dokonuje niezwykłego znaku. Apostołowie widzą Jezusa, którego „odzienie stało się lśniąco białe” oraz Eliasza i Mojżesza otoczonych „chwałą”. Obecność Mojżesza i Eliasza wskazuje, że mamy do czynienia z objawieniem się samego Boga, który w historii Izraela objawiał się swoim wybranym, a teraz w pełni objawia siebie w Jezusie Chrystusie. Obraz chwały jako rzeczywistości widzialnej, pełnej oślepiającego blasku jest w Starym Przymierzu symbolem obecności Boga, Jego majestatu i wielkości (Wj 16,10; 33,18; 24,15nn). W czasie wędrówki narodu wybranego przez pustynię z Egiptu do Ziemi obiecanej, gdy Mojżesz zobaczył płomienie, blask światła opasujący Górę Synaj, był przekonany, że dotykał promieniującej istoty Boga. Chwała Boga Jahwe spoczęła w sanktuarium, nad arką wskazując na obecność Boga pośród swego Ludu (Wj 29,43; 40,34). Chwała Boża ostatecznie wypełnia świątynię jerozolimską (3 Krl 8,10nn).
Apostołowie oślepieni blaskiem „chwały” Boga, wpadli jakby sen, który ma charakter ekstazy. Piotr nie chce wracać do codziennych spraw. Proponuje zbudowanie trzech namiotów chcąc w ten sposób przedłużyć to doświadczenie bliskości Boga, który ogarnia jego ciało i umysł. „Obłok”, który w tym czasie osłonił Pana Jezusa, Mojżesza i Eliasza jeszcze bardziej podkreśla obecność i transcendencję Boga, którego nikt nigdy nie widział. „Głos” jest trzecim znakiem obecności Boga Ojca, który objawia swojego Syna: „To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie”.
Ewangelia pierwszej niedzieli Wielkiego Postu postawiła nas na Górze Kuszenia, by powiedzieć, że Jezus Chrystus jest prawdziwym człowiekiem, który przyjął nasze sytuacje życiowe. W kuszeniu widać wszystkie ograniczenia ludzkiej natury: głód i pragnienie, pokusę pieniędzy i władzy. Chrystus Bóg i Człowiek, podlega prawom natury. Pokonuje słabości swojego ciała przez posłuszeństwo Ojcu.
Ewangelia o Przemienieniu Pańskim odsłania przed nami drugą największą tajemnicę Jezusa Chrystusa. Jest On prawdziwym człowiekiem i prawdziwym Bogiem. W Nowym Testamencie „chwała” jest boskim atrybutem, przymiotem Chrystusa, Syna Bożego, równego Ojcu. Jezus jest „odblaskiem chwały i odbiciem istoty” Ojca (Hbr 1,3). Chwała Boża jest obecna „na Jego obliczu” (2 Kor 4,6), „promieniuje od Niego” na ludzi (2 Kor 3,18).
Prawdę o prawdziwym Bóstwie Jezusa Chrystusa wyznajemy co niedzielę w „credo”.