Pwt 26,4-10; Rz 10,8-13; Łk 4,1-13
W środę popielcową rozpoczęliśmy Wielki Post. Jest to czas refleksji nad naszym życiem w świetle tajemnicy męki i śmierci Pana Jezusa. W tym okresie, my, chrześcijanie, rozważamy historię naszego życia i podejmujemy wysiłek zmierzający do wewnętrznej przemiany. Post, modlitwa i jałmużna są środkami, które pomagają nam zbliżyć się Zbawiciela i do naszych braci.
Pierwsza niedziela Wielkiego Postu prowadzi nas razem z Panem Jezusem na Górę kuszenia. Chrystus – Bóg i Człowiek – zostaje poddany próbie trzech pokus, które są udziałem każdego człowieka. Dziś, Chrystus staje przed nami jako „nowy Adam”, by pokazać nam, że jesteśmy wolni od szatana, ponieważ możemy mu powiedzieć „nie”. Popatrzmy, jak Pan Jezus walczy z pokusami, by pójść Jego drogą.
Św. Łukasz Ewangelista ukazuje Pana Jezusa, który wyszedł na pustynię, aby pościć 40 dni. Pod koniec tego okresu został poddany próbie trzech pokus. Stanął przed Nim szatan i prowokował Go do okazania Boskiej mocy. Pan Jezus na każdą pokusę odpowiada negatywnie, by podkreślić, że diabeł nie ma nad Nim władzy. W ten sposób Chrystus pokazuje nam, jak możemy pokonać zło. Nie przy pomocy siły. Nie przez zemstę i odwet, lecz przez całkowite posłuszeństwo woli Ojca.
W osobie Pana Jezusa widzimy całą historię Izraela, który został wybrany, aby przekazać ludzkości wiarę w jedynego Boga-Jahwe. Pan Jezus pojawia się w Izraelu jak Mojżesz. Na początku publicznej działalności Jezus podejmuje 40 dniowy post na pustyni, gdzie jest poddany próbie pokus szatana. Czterdziestodniowy post na pustyni jest symbolem 40 dniowego postu, jaki podjął Mojżesz i jednocześnie kryje analogię do 40 letniej wędrówki narodu wybranego przez pustynię do Ziemi obiecanej (Pwt 8,2.4; Lb 14,34).
Na pustyni Chrystus został poddany trzem próbom, podobnym do trzech prób Izraelitów wędrujących do swojej Ojczyzny. Pierwsza próba dotyczy pokarmu, który jest potrzebny do życia. Szatan kusi Pana Jezusa, aby kamienie zamienił w chleb. Druga próba jest pokusą zanegowania istnienia Boga i pójścia za obcymi bogami, aby posiąść władzę nad całym światem. Trzecia próba jest wyzwaniem rzuconym ludzkiemu egoizmowi i poczuciu własnej mocy.
Pan Jezus podejmuje walkę z szatanem jak Mojżesz. Pości przez 40 dni i 40 nocy (Wj 34,28; Pwt 9,18), aby mieć moc do pokonania diabła. Patrzy z wysokiej góry na ziemię (Pwt 34,1-4), a Bóg jest przy Nim ze swoimi Aniołami: „Aniołom swoim rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli, i na rękach nosić Cię będą” (PS 91,11-12). Chrystus jest nowym Mojżeszem, który prowadzi nowy Lud Boży.
W pierwszej pokusie, jakiej został poddany Pan Jezus w czasie 40 dniowego postu, jest zawarte pragnienie zaspokojenia ludzkiej potrzeby jedzenia. Bóg jest Panem życia człowieka. On je nam daje i podtrzymuje przez pokarm. Człowiek po grzechu nie zawsze jednak ufa Bogu.
W przeszłości Bóg poddał próbie głodu Izraelitów na pustyni, aby okazać im swoją moc. Księga Wyjścia pokazuje, jak naród wybrany złorzeczył Mojżeszowi, że wyprowadził ich na pustynię, aby zginęli z głodu. Mojżesz jednak nie zwątpił ani przez chwilę, że Bóg nawet na piasku może nakarmić chlebem tysiące ludzi. Znakiem wszechmocy Bożej jest manna i przepiórki – dary, które towarzyszyły Izraelitom, dopóki nie weszli do Ziemi Obiecanej (por. Wj 16,4nn; Pwt 8,1-6). Jednocześnie Pan Jezus przypomina: „Nie samym chlebem żyje człowiek, [ale człowiek żyje wszystkim, co pochodzi z ust Pana]” (Pwt 8,3).
Pan Jezus pokonuje szatana w czasie czterdziestodniowego postu całkowitym posłuszeństwem Ojcu. Odrzuca pokusę zamienienia kamieni w chleb oddając się w ręce Boga. W ten sposób otwiera prawdziwą drogę zbawienia. Nie jest droga egoizmu, opierania się tylko na ludzkich możliwościach, lecz zanegowania siebie i większego otwarcia się na Boga.